Eibarko euskara hiztegia
baztar
1.
[bazter]
.
iz.
(TE).
Rincón,
borde,
margen.
Baztar askotara heldutako gizona. / Hombre que había llegado a muchos rincones. /
Beste behin be, kale baztar batian billau eban lehenagoko bezela. (Zirik 55).
baztarra guztiak.
esap.
(JME).
Todas partes (por).
Baztar guztiak. Hala esaten da, a eta guzti, arraroa badirudi be.
Berbakizun haundixak emon zittuan trabes harek eta baztarra guztietan izan ei ziran iñolazko trabesak. (Zirik 71).